مراقبه جلسه نوزدهم

واما درس امروز...

این درس رو  به خاطر همه ی کسان دیگری که هنوز خودشون رو کامل پیدا نکردندو هنوز از دست خودشون، کلافه و ناامید می شند می گذارم. می خوام برای آروم تر شدن این دوستهام اعتراف کنم که من هم همین طورم! من هم گاهی از خودم ناامید و عصبانی میشم! اگه کسی این طور نیست، حتما" جزو مقدسینه! اگه ما داریم این تمرین ها رو با هم انجام می دیم به خاطر اینه که تا لحظه ی آخر زندگیمون، در این کشاکش قرار داریم.اگه فکر می کنیم کاملا" درست و مثبت شده ایم ، بهتره یک لحظه بایستیم و عمیق فکر کنیم!نکنه این چهره ی اطمینان رو "شیطان شخصیمون" به ما داده تا به خودمون غره بشیم؟!  تا از پیدا کردن شمشیرمون باز بمونیم؟! شاید هنوز قسمتهایی از نیمه ی تاریکمون در سایه پنهان باشه و ما اون رو نشناخته باشیم! پس نا امید نباشیم.اما غره هم نباشیم! برای این که باور کنید ، با وجود این که گفتنش سخته اما باز از خودم می گم. 

مراقبه جلسه هجدهم

قانون  17_جادوی کلام را فراموش نکن!

بعد از آرزو کردن باید از یه سری ورد های جادوگری برای برآورده شدن آرزوها استفاده کرد! جملاتی مثل " من هر چی که می خوام ، از راه های عالی، فوری بهش می رسم! خدا همیشه دعاهای من رو به بهترین شکل ممکن اجابت می کنه ! و ... " از نمونه های این ورد ها هستند.

ما با کلاممون برای خودمون دو جور قانون ، وضع می کنیم : 1 _ قانون شکست.  2 _ قانون موفقیت. کسی که جادوی کلام رو میشناسه، بسیار مواظبه که با کلامی که بر زبان می یاره، برای خودش قوانین شکست وضع نکنه!

مراقبه جلسه هفدهم

آفرینش توانگری ذهنی از طریق کلام :

 

من در پستهای زیادی راجع به جادوی کلام براتون صحبت کردم و این قانون ذهنی که می گه :"هر آنچه به گفتار در آید، به رفتار در می آید." دانشمندان ذهنی،  تخمین زده اند که تکرار عبارت تاکیدی ویژه ی توانگری می تواند هشتاد درصد بر سرعت تجلی ثمرات دلخواه بیفزاید.

"کاترین پاندر " معتقده که" در ازای هر پانزده دقیقه مطالعه ی مطالب و  کتابهای الهام بخش، دست کم باید پنج دقیقه عبارات تاکیدی را تکرار کرد. فقط با مطالعه ی مطالب ذهنی نمی توان به توانگری رسید "

کاترین پاندر در کتاب " قانون توانگری " آدمهای زیادی را که از این طریق، توانستند درهای توانگری را به روی خودشان باز کنند، مثال می زند. او حتی اعتراف می کند که فقط از طریق تکرار عبارت تاکیدی ( که آن را دعای روزانه ی خود می نامد) توانست به شیوه ای عجیب، ناشری معروف بیابد تا دست نوشته هایش درباره ی توانگری را چاپ کند و این آغاز شهرت جهانی و توانگری او شد!

 

تمرین شکرگزاری - 14

روز چهاردهم :
یک روز با نشاط داشته باشید

برای آنکه با نشاط‌‌ترین روز زندگی‌تان را داشته باشید و آن را تجربه کنید، می‌باید برای تمام روز و پیش از شروع به هر کاری برای آن روز شکرگزار باشید. برای داشتن یک روز با نشاط کافی است که خیلی ساده پیش از آغاز کردن روز، به تمام برنامه‌هاتان بیندیشید و برای خوب پیش رفتن هر یک از آنها، واژه‌‌ی سپاسگزارم را بگویید. این ساده‌ترین کاری است که می‌توانید انجام دهید، این کار تنها چند دقیقه از وقت‌تان را خواهد گرفت ولی تفاوتی در زندگیِ‌ روزانه‌ی شما ایجاد می‌کند که باورنکردنی است.

مراقبه جلسه شانزدهم

      هدف گذاری :

 

این یک قانون کلیه که انسان دارای هیچ محدودیتی برای آرزو کردن نیست، مگر خودش، خودش را محدود کند! می دونین چرا؟ چون انسان ، خلیفه ی خدا در زمینه، پس مثل خداوند ، می تونه نامحدود باشه. مگه نه این که روح خداوند در ماست؟! پس این قانون رو ، همیشه به یاد خواهیم داشت: آن چه را که باور داریم، می تواند محدودیت یا عدم محدودیت ما باشد. اگر محدودیتی برای خودمان ایجاد می کنیم و خودمان را لایق خیلی چیزها نمی دانیم، خودمان مقصریم.

 

تمرین شکرگزاری - ۱۳

روز سیزدهم :

تمامیِ آرزوها‌تان را به واقعیت تبدیل کنید

تخیل، یک قالیچه‌ی پرنده‌ی واقعی است.

نورمن وینسنت پیل (۱۸۹۸-۱۹۹۳) نویسنده

مراقبه جلسه پانزدهم

درس امروزمون در باره ی اینه که چه طوری چیزی رو آرزو کنیم؟ که ما بهش می گیم:

 

                                            " سیستم آرزو ها "

 

اولین کاری که می کنیم ، اینه که یه ورق بر می داریم و بالای اون آرزومون رو می نویسیم. حالا باید به چند تا سوال  جواب بدیم اما جواب دادن به سوال ها چند تا اصل مهم داره.

 

مراقبه جلسه چهادهم

بریم سراغ مبحث جدید. 

می خوایم با هم درباره ی " ترس " صحبت کنیم. باشه؟

 

 "  ترس ‌ " چیه؟!

 

یکی از دوستان خوبم پرسیده  "چرا هر کسی رو که دوست می دارم از دست می دم؟ حتی حالا که سعی میکنم مثبت فکر کنم همیشه ترس از دست دادن دارم. انگار همین باعث میشه همه ی چیز هایی رو که دوست دارم ، از دست بدم! "

 

مراقبه جلسه سیزدهم

امیدوارم تا حالا تونسته باشین تمرین های نیمه ی تاریک رو انجام داده باشین و یه لیست از ویژگیهایی که به دیگران فرافکنی می کنین و همین طور صفاتی که بهشون بار احساسی دارین، پیدا کرده باشین. حالا به مهم ترین قسمت رسیدیم. این که چه طوری این صفات رو بپذیریم تا جلوی تکرار شدن درس های زندگیمون رو بگیریم.

اولین چیزی که باید انجام بدیم اینه که بفهمیم هر کدوم از صفت هایی که در نیمه ی تاریکمون قایمش کردیم چه موهبتی رو برای ما به همراه داشته؟ یا به عبارت دیگه بفهمیم اون صفت چه طوری مثل پوسته ی سفالی بودای طلایی از ما محافظت کرده. مثال می زنم . باشه؟

مراقبه جلسه دوازدهم

یشتر دوستهایی که صفتی رو در نیمه ی تاریکشون پیدا کرده بودن برای من نوشته بودن که حالشون خیلی بد شده و از خودشون بیزار تر شدن و اصلا" نمی تونن خودشون رو ببخشن یا بپذیرن که صفاتی رو که به دیگران نسبت میدن، خودشون هم دارن! بعضی ها گفته بودن که هر روز یه چیز جدید در نیمه ی تاریک کشف می کنن، انگار این تمرینات هیچ وقت تموم نمیشه و پایان نداره! چند نفر خودشون رو مثال زده بودن که مثلا" من کشف کردم که فقط در ظاهر شوخ طبعم اما در نیمه ی تاریکم غمگینی رو پنهان کردم و چرا اون چه وانمود می کنیم اینقدر با آنچه که درون مونه تفاوت داره؟ و من کدوم یکی از این ها هستم؟ اون آدم شوخ طبع بیرونی یا اون آدم غمگین و تنهای درونی؟